Zgromadzenie Sióstr Służebniczek NMP NP. Starowiejskich
3 maja 1850 r. to data powstania Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej.
Charyzmatem życia sióstr w Kościele jest służba dzieciom, chorym i potrzebującym.
Sytuacja Polski w czasie rozbiorów sprawiła, że obecnie istnieją cztery autonomiczne gałęzie założonego przez Bojanowskiego zgromadzenia zakonnego. Domy Generalne znajdują się w Starej Wsi, Wrocławiu, Dębicy i Luboniu. Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Starowiejskich ogółem w Polsce i na całym świecie liczy około 1478 sióstr służebniczek pracujących w 237 domach. Poza granicami kraju siostry pracują w następujących krajach : Austria, Malawi, Mołdawia, Niemcy, Rosja, Republika Południowej Afryki, Stany Zjednoczone, Tanzania, Ukraina, Włochy, Zambia. Siostry Służebniczki oddając się katechizacji, przygotowują dzieci do sakramentów, uczą wiary, nadziei i miłości. Wspomagają także chrześcijańskie wychowanie, dzieci i młodzieży przez wspólne wyjazdy oazowe i obozowe w góry. Wskazują podstawy chrześcijańskiego życia, wspierając działanie rodziców. Pracują w ochronkach i przedszkolach, katechizują dzieci i młodzież, służą dzieciom i ludziom chorym w świetlicach, domach opieki społecznej i szpitalach. Podejmują różne formy apostolskie w parafiach; kancelaria, zakrystia, chór... W ewangelizacji na Syberii, siostry uczą elementarnych postaw ludzkich, głosząc katechezę do więźniarek. Dzieci z Domów Dziecka i studzienek kanalizacyjnych doznają od sióstr pomocy materialnej i duchowej. W Afryce, nasze siostry pracują w szpitalu, w sierocińcu, prowadzą szkoły a także z ludźmi chorymi na AIDS. W Domu Generalnym w Starej Wsi, przygotowują się do pełnienia dzieł miłosierdzia w dzisiejszym świecie. Formacja obejmuje: aspiranturę, postulat, nowicjat i juniorat.
Siłę do pełnienia uczynków miłosierdzia czerpią z codziennej Eucharystii i bogatego życia modlitwy.
Placówka Sióstr Służebniczek NMP.NP w parafii p.w. Świętej Rodziny w Szczecinie
Siostry Służebniczki pracują w Parafii Świętej Rodziny od 1946 roku. W tym roku została założona ochronka dla dzieci, która na skutek represji ówczesnych władz została zamknięta w 1950 r. Do ochronki uczęszczało około 120 dzieci; działalność ta w całości finansowana była z opłat rodziców i pomocy Caritas. Po zamknięciu działalności przez Inspektorat Szkolny w ciągu następnego roku siostry prowadziły tzw. „Ognisko” przedszkolne. Po jego zlikwidowaniu siostry przyjęły katechizację dzieci, która odbywała się w salkach przy kościele, prowadziły grupy dziecięce, scholę, wyjeżdżały z dziećmi i młodzieżą na kolonie letnie, prowadziły kursy kroju i szycia dla dziewcząt i kobiet z parafii, opiekowały się chorymi i biednymi z parafii, prowadziły kancelarię parafialną oraz troszczyły się o wystrój kościoła i czystość bielizny kościelnej. Od 1972 r. siostry podjęły pracę w Kurii Metropolitalnej zajmując się prowadzeniem księgowości; tę pracę kontynuują wraz z troską o wystrój kościoła, katechizacją i służbą dzieciom i potrzebującym. Działalnością, która w pełni jest odpowiedzią na charyzmat zgromadzenia zapoczątkowany przez bł. Edmunda Bojanowskiego jest prowadzenie Świetlicy Środowiskowej z myślą o pomocy rodzinom potrzebującym.